Rozdział 28

-Czy ty masz zamiar się puszczać z każdym gwiazdorem, który ci forsą przed dupą zaświeci?!

     Siedzę sobie w samolocie, i staram się o niczym nie myśleć. Bo gdy to robię, do moich oczu napływają łzy.
No cóż, życie nie jest kolorowa bajką, a ja nie jestem pierdoloną księżniczką, która jak tylko pstryknie palcami, przyniosą to co zechce... Życie jest dżunglą, a ludzie  drapieżcami polującymi i żerującymi na ludzkim szczęściu...
-Proszę zapiąć pasy, za chwilę lądujemy - tak, słowa które kończą moje wakacje...

***

-Co to do cholery jasnej jest?! - krzyczała na mnie, wymachując mi przed twarzą kimś kawałkiem papieru - Czyś ty do reszty zdurniała?! Ja my..
-Ja nie zdurniałam, w przeciwieństwie do Ciebie! Co to jest? - wyrwałam jej, jak się okazało gazetę na której była.. byłam ja! Z Niallem... O fuck. 

-Czy ty masz zamiar się puszczać z każdym gwiazdorem, który ci forsą przed dupą zaświeci?! - wrzasnęła. Nie no, ja już z nią nie mogę.

-Wyprowadzam się - powiedziałam spokojnie, po kilku minutach ciszy 

-Ty chyba żartujesz?! Nie masz pra...

-To ty nie masz prawa mi rozkazywać! Mam głęboko w dupie czego chcesz! Mam Cię dość. Więc do widzenia - krzyknęłam jeszcze głośniej niż ona. Krew w żyłach szybko pulsowała, a w uszach mi szumiało..

-Nie waż się tak do mnie odzywać - wycedziła i dała mi w policzek. Zabolało, i to bardzo. 

-Jesteście wszyscy popierdoleni - rzuciłam jeszcze i szybko wybiegłam z domu. Gdzie pójdę? Do Maćka.

Ko to jest? Hmm no cóż, stary znajomy. Znamy się od najmłodszych lat, więc mam nadzieję, że mi pomoże...

***

-Alex! Wszystko w porządku? - krzyczał maciek przez drzwi łazienki w której od kilku dobrych minut się znajdowałam. Siedziałam na ziemi trzymając się za brzuch. Bolał mnie i to bardzo, i raczej nie było to spowodowane nerwami. No to kurwa co mi jest? 

-Tak! Nic mi nie jest - odkrzyknęłam - chyba - dodałam ciszej, wiedząc, iż tego nie usłyszy.

Po kilkunastu minutach poczułam się lepiej i wyszłam z toalety, kierując się w stronę pokoju Maćka.

-I co lepiej się czujesz? - wskazał na miejsce obok siebie na kanapie. Gdy usiadłam, podał mi joysticka włączając fife,

-A coś ty taki opiekuńczy? - rzuciłam, skupiając się na grze. Ugh, blisko było!

-No wiesz..- przeciągnął się, uśmiechając szeroko - ...Ja zawsze taki byłem

-Nie, nie byłeś - wyszczerzyłam się do niego, strzelając pierwszego gola - Wygrywam!

-Nie długo moja droga -warknął, próbując przybrać poważny wyraz twarzy. Lecz zamiast tego śmiesznie się wykrzywił. Wybuchłam śmichem lecz zaraz po tym zwinęłam się bólu.

-Kurwa - jęknęłam, próbując złapać powietrze,  w tym momencie zadzwonił mój telefon. No ma ten ktoś wyczucie.. ugh.. 

-Dzwoni.. yyy.. Najli 

-Niall ciołku - warknęłam, biorąc od niego telefon - Hallo?

Hi Niall. 

Maciek dziwnie na mnie spojrzał, ale nic nie powiedział.

Tak.. On i angielski...

-Alex? Wszystko ok?
-Tak, wszystko w porządku. 

-To dobrze. Tęsknie za tobą..

-Ja też, i nie czas na sentymenty - uśmiechnęłam się 

-Skarbie, wiesz... muszę Ci coś powiedzieć...

~&~
Mam nadzieję, że was nie zanudziłam... w następnym rozdziale NIESPODZIANKA! C:

A teraz bardzo was proszę o komentarze! Dla was to dosłownie chwilka, a ja szybciej dodaję rozdziały  bo mam ochotę pisać :)

Pozdrawiam ♥